تاثیر ساکشن لوله تراشه به دو روش باز و بسته بر الگوی ضربان قلب و میزان اکسیژن خون شریانی بیماران بخش مراقبت ویژه

اهداف: تعداد زیادی از بیماران نیاز به مراقبت ویژه دارند و گذاشتن لوله تراشه و استفاده از تهویه مکانیکی امری ضروری است. این نوع راه هوایی منجر به تحریک مخاط و تولید موکوس می­شود. انجام ساکشن با عوارضی نظیر هیپوکسی شدید­ و اختلالات مهم قلبی- عروقی همراه است؛ انتخاب کم­­خطر­ترین راه ساکشن لوله تراشه می­تواند از ایجاد عوارض شدید بکاهد. هدف این مطالعه، مقایسه تاثیر دو روش ساکشن باز و بسته بر الگوی ضربان قلب و درصد اشباع اکسیژن خون شریانی بود.   روش­ها: در این پژوهش کارآزمایی بالینی متقاطع که طی سال­های 87-1386 در بخش­های مراقبت ویژه بیمارستان­های ارتش انجام شد، 60 بیمار متصل به ونتیلاتور انتخاب و مطالعه شدند. روش­های ساکشن باز و بسته روی نمونه­ها به اجرا درآمد و الگوی ضربان قلب و درصد اشباع اکسیژن خون شریانی بیماران قبل و در چندین نوبت پس از هر نوع ساکشن بررسی و مقایسه شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون­های anova و تی زوجی و نرم­افزار spss 17 استفاده شد.   یافته­ها: تغییر تعداد ضربان قلب و درصد اشباع اکسیژن خون شریانی در زمان­های مختلف­، با روش­های مختلف ساکشن معنی­دار بود (0001/0>p). این تفاوت­ها در زمان­های مختلف پس از ساکشن به روش باز مشهودتر از روش بسته بود؛ اما تغییری به لحاظ ریتم قلبی در دو روش ساکشن باز و بسته وجود نداشت (05/0<p). نتیجه­گیری: ساکشن به روش باز و بسته بر تعداد ضربان قلب و درصد اشباع اکسیژن خون شریانی موثر است و گمان می­رود که ساکشن به روش بسته تغییرات کمتری در وضعیت همودینامیک بیمار ایجاد نماید.